در
خانه‌ای 50 متری «تنهایی» می‌تواند طولانی‌تر از 50 کیلومتر باشد. گاهی آدم نیاز
مبرمی پیدا می‌کند به حضور یک موجود زنده‌ی دیگر کنارش؛ به دیدنِ رشد و بالندگی؛
این‌که بداند جهان متوقف نشده، و هستی پایدار است.
از
دیروز من دیگر «تنها» نیستم. حالا باید نگران دمای خانه باشم؛ و یادم نرود هر روز
چند ساعتی این دو عزیز را جلوی آفتاب بگذارم.
متاسفانه
اطلاعات چندانی از شرایط نگهداری آن‌ها ندارم، حتا اسم‌شان را نمی‌دانم! گویا از
خانواده‌ی کاکتوس‌اند. از دوستان عزیزی که می‌توانند مرا یاری کنند تقاضای کمک
دارم.
۳ نظر:
سلام
اول خاک:باید یه خاکی که غنی از مواد غذایی برای گل ها باشند درست کنی.سه تا کیسه پر از سه نوع حاک مختلف لازم داری: اولیش کیسه ای که حاوی خاک اره است یا کاه که پودرمانند باشه. کیسه دوم باید حاوی خاک خیلی ریز سیاه رنگ مثل خاک جنگلی (خاکی که پای درختهای چندین ساله ریخته شده است) بسیار نرم (کود دامی کاملا پوسیده و الک شده هم بهترین عناصر را دارند) و سیاه رنگ سومی یک کیسه که حاوی ماسه بادی (رس برای نگهداری آب) است. از هر کدام از کیسه به میزان 1:2:1 مخلوط درست می کنی و می ریزی توی گلدانی که سفالی است (تغییرات دمایی این گلدان ها برای ریشه مضر نیست)
دوم گیاهان را از گلدانشان جدا می کنی. بدون این که به ریشه آسیبی بزنی درون گلدان جدید به ارامی قرار می دهی و کمی خاک دوروبر ساقه را فشار میدهی تا کاملا در گلدان مستقر شود و موقع آب دادن حرکت نکند.
سوم آب: هر وقت که دیدی خاک خشک می شود به گیاه آب بده. هیچوقت از آب اشباعش نکن ضمنا خشک هم نگه ندارد گیاهان را. مثلا هر دو سه روز یک لیوان فرانسه آب بریزی پای گیاه خوبه.
چهارم مکان نگهداری: گیاه را در جای ثابتی نگهداری کن. جایی که هم آفتاب مناسبی دریافت می کند و سرد هم نیست.
این دو گیاه عالی در کنار تو رشد خواهند کرد.
سلام
گياهي كه ساقه اش بلنده؛ اسمش كاكتوس خورشيدي ِ و بهتره كه تابستون تابش مستقيم نور نداشته باشه.
اسم اون يكي گياه رو نمي دونم.
با كمي توجه هر دو زود رشد مي كنند.
از دوستان بسیار عزیزم سپاسگزارم.
ارسال یک نظر