رنجِ مدام

توجه به جزییات احساسات در واکنش‌های فردی چنان به‌جا و مناسب در «منچستر کنار دریا» رعایت شده که بیننده احساس می‌کند به جای دیدن فیلم مشغول خواندن رمان است. کوچکترین واکنش‌های رفتاری از دید فیلم‌نامه‌نویس که خود کارگردان فیلم هم هست پنهان نمانده؛ و از همه‌ی آن تفاوت‌های رفتاری و فردی چنان به نحو احسن استفاده شده انگار از نزدیک شاهد زندگی آن آدم‌ها بوده‌ایم. البته بازی خوب «کیسی افلک» هم در هر چه بیشتر باورپذیرتر کردن آن قطعن بی‌تاثیر نیست. سکانس درخشان رویارویی لی با همسر سابقش از تکان‌دهنده‌ترین بخش‌های فیلم است. آن‌جاست که تنهایی و رنج عظیم لی بُعد تازه‌ای به خود می‌گیرد. عشقی که هنوز هست، پابرجاست؛ فقط محکوم است به جدایی و رنجی مدام. این سکانس به حدی عالی اجرا و بازی شده که بیننده از خودش می‌پرسد آیا بهتر از این هم می‌شد؟! به داستان کوتاهی می‌ماند که نمی‌توان یک کلمه از آن را حذف کرد.