چند
روز است گرفتار این شعر «ویلیام بلیک» شده‌ام. هربار که می‌خوانم هولناک‌تر می‌شود.
داری کجا می‌روی پدر،
آه پدر؟
این‌قدر تند راه می‌روی
چرا؟
آه پدر!
حرف بزن با من حرف
بزن با پسر کوچکت پدر
گم می‌کنی وگرنه مرا!
پدری در کار نبود و
شب تاریک بود
گریه می‌کرد خیس شبنم‌ها
بچه
باتلاق عمیق بود
و پروازکنان دور می‌شد
مه
***
تصویر:
بخشی از تابلوی «باغ لذت دنیوی» اثر یکی از نوابغ دنیای هنر «هیرونیموس بوش». نمی‌شود
همه‌ی بخش‌های یک تابلوی بوش را در یک نشست دید. از توان چشم‌ها و هوش و دانش آدمی
خارج است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر