علفِ ایام

بعد از خواندن آن سطرهای کوتاه از «یادداشت‌های روزانه»ات، چنان به تو احساس نزدیکی کردم، انگار، زمانی، یک جایی دور، منْ «تو» بوده‌ام.

15 آپریلِ 1961، پاریس

عمری که با ادبیات تلفِ ادبیات شد. توی زندگی واقعی از خودم شخصیتی ادبی ساختم اما واماندم از هدفم، که ساختن ادبیات با زندگی واقعی‌ام بود، چون دیگر زندگی واقعی نداشتم: همه‌اش شده بود ادبیات.

آلِخاندرا پیثارنیک. ترجمه‌ی کیوان طهماسبیان