وقتِ خوشِ کلمه

همیشه احترام خاصی قائل بوده‌ام برای آن دسته از شخصیت‌های داستانی یا سینمایی که مشغول خواندن رمانی هستند. مثلن ترزای «سبکی تحمل ناپذیر هستی» که مشغول خواندن «آناکارنینا»ی تولستوی است.

*** 

تصویر: نمایی از فیلم «از نفس افتاده»ی گدار. پاتریشیا که قرار است رمانی بنویسد، به دوست‌پسرش می‌گوید «ویلیام فاکنر» از نویسنده‌های محبوبش است. کتاب «نخل‌های وحشی» او را دست گرفته، جمله‌ی آخرش را می‌خواند:

میان ماتم و عدم، ماتم را برمی‌گزینم.