آن یگانه

آن‌که می‌نویسد، آن‌که دست می‌برد در خودش، آن‌که با نوشتن به زندگی‌اش تجاوز می‌کند،راسکلنیکفی است که درونِ خودش آرمیده است؛ بدون ارتکاب قتل، حتا بدون وسوسه‌ی قتل. این روزها هر چه می‌گویم، حرف‌های خودم نیست. کسی در من است که به جای من حرف می‌زند. نگاه می‌کند. می‌بیند. راه می‌رود. می‌خوابد. خواب می‌بیند. کسی که می‌نویسمش. که با من است. در من است. «من»ِ این روزهای من است.