قسمت ما، یا: همین‌حالا می‌روم که بخوابم.

نمی‌دانم چرا وقتی بعد از چند صفحه فهمیدم راوی داستان زن است از خواندن کتاب منصرف شدم. البته احتمالا ربطی هم داشته باشد به لحنِ مشترک تمام داستان‌های آقای نویسنده؛ انگار راوی تمامِ داستان‌ها و رمان‌هایش یک نفر است و هیچ‌ فرقی نمی‌کند طرف زن است یا مرد، بچه است یا بزرگسال! کافی‌ست چند کتاب اخیرش را خوانده باشی تا بدانی هنوز هم دارد از روی همان داستان بلندی که حدود 30 سال پیش نوشته، رونویسی می‌کند. یکی هم نیست بگوید: آقای عزیز، تو فقط بلدی فارسی را خوب بنویسی و این دلیل نمی‌شود که نویسنده‌ی خوبی هم باشی.