چهره‌ی پنهان حرف

تنهایی‌های من در زندگی با کلمه می‌گذرد. و در زندگی‌هایم با کلمه تنها نیستم، زندگی با کلمه‌هایم را خود کلمه‌ها به من می‌دهند. یعنی خودم چون به خودم می‌دهم و این می‌شود زندگی، یک نوع زندگی که خیلی‌ها نمی‌شناسندش.

***

زیستن با کلمه‌ها زیستن آن‌ها در من است که در زیر پوست من، در گوشت من، در امعا و احشای من زندگی می‌کنند، زندگی مرا می‌کنند. اگر خلق‌شان نکنم خلقم می‌کنند، نه خالق چیزی در کلمه می‌مانم و نه در کلمه می‌مانم. کلمه رفتارش را از رفتار من می‌گیرد، سطح خود را از عمق من برمی‌دارد، بالا می‌آید، از دهلیزهای درون من می‌گذرد، زبان می‌شود، گاهی دهان، حنجره، گوشت و خون می‌شود، پوست می‌شود؛ پوست کلمه و کلمه‌ی پوست. که پوست‌های ما برای عبور واژه معبرند.

چهره‌ی پنهان حرف. یدالله رویایی. انتشارات نگاه