کاری نکردن. نشستن و سبز شدن علف را تماشا کردن.
این‌که خود را به دست زمان بسپری و از روزگارت یک روز تعطیل طولانی بسازی. لذت
بطالت. تنبلی بافضیلت که پروست و مارسل دوشان آن‌قدر درباره‌اش سخن گفته‌اند.
«انزوای شیرین» (گفته‌ی بارت) که لازمه‌ی نوشتن و کار خلاقانه است. عرق‌ریزی روح و
تنبلی: نقیضه‌ای ازلی-ابدی.
پروست و من. رولان بارت. ترجمه و تالیف احمد اخوت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر